W cieniu góry

Polski kryminał, polecany na grupach miłośników gatunku. Czy ja też polecam? Tak ze stuprocentowym przekonaniem to nie, czytałam lepsze, ale sporo gorszych też by się znalazło, więc można spróbować.

Najpierw o plusach. Ładny język, ciekawe i nieźle opisane miejsce akcji - mało znany mi Beskid Niski, który okazuje się, jest jeszcze całkiem dzikim i zaniedbanym regionem, jak do niedawna Bieszczady. Interesujące tło historyczne, dobrze przedstawione. Mam chęć tam się wypuścić wakacyjnie, znaczy tu się udało autorce.

Polubiłam podkomisarza Piotra Durlika. To dobry detektyw, podoba mi się, że w każdej sytuacji potrafi szybko i skutecznie zareagować, lubię go za jego introwertyzm i małomówność. A do tego te jego samotne wyprawy po górach, zawodowe, ale widać, że się na tym zna. No, fajny facet. Ale fascynacja panią dyrektor szkoły jakoś mnie nie przekonała (bo to beznadziejna postać).

Teraz o minusach. Fabularnie tak sobie, mordercę znamy 100 stron przed końcem, zaskoczenia nie ma. Po tygodniu musiałam pogrzebać w pamięci, jak to się skończyło, czyli nie zrobiło na mnie wrażenia.

Pozostali bohaterowie też niespecjalnie mnie do siebie przekonali. Marcin Stryjkowski stracił co prawda ukochaną, ale najpierw regularnie zdradzał z nią żonę. Żonie można by może współczuć, ale z drugiej strony jakaś taka bez uczuć (narrator mówi, że kocha męża, ale mu nie wierzę),za to z bogatym ojcem. No i pani dyrektor. Robi wykład o feminatywach, a podkomisarz podziwia, że feministka, a taka ładna (walczymy ze stereotypami). Może i ładna, może i feministka, może i empatyczna dla młodzieży, ale pedagog beznadziejna, naiwna i nieodpowiedzialna. Obiecała dziecku anonimowość, a potem poszła i wyplała policjantowi, kto, co i dlaczego zrobił. Nie, problem nie leży w tym, że zawiodła zaufanie ucznia, problem w tym, że obiecała mu dyskrecję. Tego żaden dyrektor by nie zrobił, bo zdaje sobie sprawę, że niektóre sytuacje (a ta taka była) wymagają przekazania informacji dalej.

No i na koniec: zawaliła korekta. Raz jest Karolina Malik, raz Malicka, czasem jest Jolanta, innym razem Justyna. Kilka błędów, ale absolutnie niedopuszczalnych.

Podsumowując, taki sobie kryminał. Można przeczytać i prawdopodobnie zapomnieć. Ale sceneria piękna.

Polski kryminał, polecany na grupach miłośników gatunku. Czy ja też polecam? Tak ze stuprocentowym przekonaniem to nie, czytałam lepsze, ale sporo gorszych też by się znalazło, więc można spróbować.

Najpierw o plusach. Ładny język, ciekawe i nieźle opisane miejsce akcji - mało znany mi Beskid Niski, który okazuje się, jest jeszcze całkiem dzikim i zaniedbanym regionem,...

Jest to pierwsze spotkanie z autorką i jestem miło zaskoczona . Może to nie jest swietny kryminał ,ale ma w sobie coś co przyciąga i czlowiek z każdą kolejną stroną chce się dowiedzieć jak zakończy się tak historia .

Jest to pierwsze spotkanie z autorką i jestem miło zaskoczona . Może to nie jest swietny kryminał ,ale ma w sobie coś co przyciąga i czlowiek z każdą kolejną stroną chce się dowiedzieć jak zakończy się tak historia .

Książka dość lekko i zgrabnie napisana więc czyta się szybko. Fabuła dość prosta, nie ma żadnych zwrotów akcji niestety ze względu na małą ilość bohaterów odgadnięcie kto jest mordercą jest zwyczajnie banalne.

Książka dość lekko i zgrabnie napisana więc czyta się szybko. Fabuła dość prosta, nie ma żadnych zwrotów akcji niestety ze względu na małą ilość bohaterów odgadnięcie kto jest mordercą jest zwyczajnie banalne.

Skusiłam się na kolejny kryminał autorstwa polskiego autora i znowu spotkał mnie zawód. Mam ochotę wystosować apel do rodzimych twórców, żeby przestali pisać powieści o zbrodni, jeśli nie mają zielonego pojęcia jak stworzyć dobrą intrygę oraz przedstawić pracę policji. Jak to zazwyczaj bywa w takich przypadkach, opis na okładce jest dużo ciekawszy niż treść książki. W Beskidzie Niskim turyści znajdują zwłoki młodej kobiety. Podejrzanymi zostają jej kochanek lokalny dziennikarz Marcin Stryjkowski oraz żona mężczyzny, która była widziana wieczorem w okolicach miejsca zbrodni. Śledztwo prowadzi podkomisarz Piotr Durlik, który przeczuwa, że śmierć kobiety nie jest efektem kłótni kochanków lub interwencji zdradzanej żony.

Wiele razy słyszałam opinię, że to nie książka jest słaba tylko po prostu nie trafiła do odpowiedniego czytelnika. Czasami tak może być, ale nie sądzę, żeby to był ten przypadek. "W cieniu góry" to po prostu bardzo źle poprowadzony, miałki i rozmijający się z logiką kryminał. Jeśli komuś spodobał się mimo tego, nie mnie oceniać, ale z pewnością nie jest to dobra powieść. Brakuje w niej przede wszystkim ciągu przyczynowo-skutkowego, napięcia oraz policyjnej roboty. Prowadzenie śledztwa polega na tym, że Stryjkowski w różnych momentach akcji wybiega na drogę niemalże pod koła radiowozu prowadzonego przez Durlika. Ten schemat powtarza się tyle razy, że najwyraźniej, zdaniem autorki, jest to jedyna metoda na zaaranżowanie spotkania między policjantem a dziennikarzem. W opisie fabuły można przeczytać, że Stryjkowski prowadzi własne śledztwo w sprawie śmierci kochanki, ale nie wydaje mi się, żeby jego działania można było w ten sposób nazwać. Ot, mężczyzna wędruje bez sensu po okolicy, natykając się co chwilę albo na kolejne zwłoki albo wikłając się w inną podejrzaną sytuację typu bójka w lokalnym barze. Wszystkie te zdarzenia nie budują napięcia, nie komplikują intrygi i nie prowadzą do niczego konkretnego.

Również praca wykonywana przez Durlika nie ma większego sensu. Policjant nie opiera się na faktach, dowodach, poszlakach tylko na… intuicji. Nie wiadomo na jakiej podstawie formułuje swoje wnioski, gdy sprzecza się z komendantem, upierając się, że „coś mu nie pasuje w tej sprawie”. Podkomisarz po prostu przeczuwa, że ta osoba jest niewinna, a tamta coś ukrywa. W powieściowym świecie Agnieszki Jeż technicy badający miejsce zbrodni materializują się na miejscu tuż po odkryciu ciała, patolog wykonuje sekcję na żądanie, a wyniki badań pojawią się dokładnie wtedy, kiedy są potrzebne, by jakoś popchnąć akcję lub powiązać wydarzenia, czyli np. wtedy, kiedy trzeba stwierdzić czy dany przedmiot mógł być narzędziem zbrodni. Oczywiście wiadomo, że w powieści policyjna robota musi być nieco uproszczona i podkoloryzowana, ale w tym przypadku przekroczono wszelkie granice. Autorka nie wykonała researchu i nie postarała się, by przedstawione wydarzenia były wiarygodne dla czytelnika.

Druga poważna słabość tej historii jest związana z bardzo prostym prowadzeniem akcji i budowaniem intrygi. Bohaterowie są nijacy, papierowi, nie mają osobowości, więc ich działania w zasadzie w ogóle mnie nie obchodziły. Prowadzone przez nich rozmowy brzmią nienaturalnie i widać, że autorka nie potrafi budować relacji między postaciami. Żona Stryjkowskiego dowiaduje się o romansie męża, stając się jedną z pierwszych podejrzanych o dokonanie zbrodni. Czy autorka opisuje jak małżonkowie konfrontują się ze sobą? Rozmawiają na ten temat? Ustalają jak będzie wyglądać dalej ich życie? Oczywiście, że nie.

Życie prywatne Durlika również ogranicza się do tego, że wspomina swoją żonę Kaśkę, którą niby kocha, ale jednak zauważa, że ich związek stracił już świeżość i namiętność. Raz pojawia się też imię dziecka policjanta, ale na tym koniec. Oprócz tego odbiorca czyta o tym, że jest gorąco, a okolice Beskidu Niskiego są dzikie i piękne. Gdzieś w tle majaczy także wątek związany z powojennymi przesiedleniami w ramach operacji „Wisła”. Ten temat mógłby stanowić świetny kontekst historyczny, ale nie zostaje odpowiednio wykorzystany. Podsumowując, ta książka udowadnia, że nie każdy powinien zabierać się za pisanie kryminałów. Natomiast jeśli chodzi o twórczość Agnieszki Jeż, to jestem przekonana, że więcej po jej powieści nie sięgnę i wam również to odradzam.

Skusiłam się na kolejny kryminał autorstwa polskiego autora i znowu spotkał mnie zawód. Mam ochotę wystosować apel do rodzimych twórców, żeby przestali pisać powieści o zbrodni, jeśli nie mają zielonego pojęcia jak stworzyć dobrą intrygę oraz przedstawić pracę policji. Jak to zazwyczaj bywa w takich przypadkach, opis na okładce jest dużo ciekawszy niż treść książki. W...

Bardzo fajny klimat powieści. Przyroda, mała społeczność. Intryga kryminalna poprowadzona w sposób mało odkrywczy, niewiele tutaj zaskakujących momentów. Niemniej jest to całkiem przyzwoita książka.

Bardzo fajny klimat powieści. Przyroda, mała społeczność. Intryga kryminalna poprowadzona w sposób mało odkrywczy, niewiele tutaj zaskakujących momentów. Niemniej jest to całkiem przyzwoita książka.

Lubię książki, których akcja rozgrywa się na wsi, wśród przyrody. Klimat mnie nie rozczarował, czytając czułam zapach lasu i ciepło letniego słońca. Fabuła kryminalna jest ok, nic nowatorskiego, nic zaskakującego, ale czytałam z zainteresowaniem

Lubię książki, których akcja rozgrywa się na wsi, wśród przyrody. Klimat mnie nie rozczarował, czytając czułam zapach lasu i ciepło letniego słońca. Fabuła kryminalna jest ok, nic nowatorskiego, nic zaskakującego, ale czytałam z zainteresowaniem

U podnóża góry turyści znajdują ciało młodej kobiety. Sprawę przejmuje lokalna policja. Komisarz Piotr Durlik zaczyna oględziny miejsca i odkrywa coś dziwnego.. czy to ,,podpis’’ mordercy ?
Trop prowadzi do chatki która stoi na uboczu. Dziennikarz śledczy jest wstrząśnięty tym co się stało, szybko się okazuje że znał się z kobietą. Co ich łączyło ?
Piotr bierze go pod lupkę i staje sie on głównym podejrzanym. Ale czy to napewno on ? Może ktoś z miejscowych jest winny ?
Jakie tajemnice skrywa małe miasteczko ? Mała konserwatywna społeczność potrafi ukryć wiele ….


Bardzo ciekawa historia, zawiła z dreszczykiem chociaż myślałam ze będzie trochę więcej takich chwil niepewności to i tak się nie zawiodłam.
@agnieszka_jez_pisarka

U podnóża góry turyści znajdują ciało młodej kobiety. Sprawę przejmuje lokalna policja. Komisarz Piotr Durlik zaczyna oględziny miejsca i odkrywa coś dziwnego.. czy to ,,podpis’’ mordercy ?
Trop prowadzi do chatki która stoi na uboczu. Dziennikarz śledczy jest wstrząśnięty tym co się stało, szybko się okazuje że znał się z kobietą. Co ich łączyło ?
Piotr bierze go pod...

Początek książki dość ciekawy, wciągający ale z czasem zaczyna być dość nieczytelny dla mnie i pogubiłam się nie wiedząc o co chodzi i dlaczego.
Rutyna w małżeństwie, urocza kochanka i jej śmierci...czy była to sprawka zazdrosnej żony? Kto zamordował kolejne dwie kobiety? Co stało sie z młodym studentem? Tajemnice Beskidu Niskiego, wysiedlonych przodków, które próbuję rozwiązać komisarz z Dukli

Początek książki dość ciekawy, wciągający ale z czasem zaczyna być dość nieczytelny dla mnie i pogubiłam się nie wiedząc o co chodzi i dlaczego.
Rutyna w małżeństwie, urocza kochanka i jej śmierci...czy była to sprawka zazdrosnej żony? Kto zamordował kolejne dwie kobiety? Co stało sie z młodym studentem? Tajemnice Beskidu Niskiego, wysiedlonych przodków, które próbuję...

Lektura dobra, ciekawa i nawet była też, że wciągająca. Polecam.

Lektura dobra, ciekawa i nawet była też, że wciągająca. Polecam.

Styl pisania Agnieszki Jeż bardzo mi odpowiada. I tym razem wciągnęła mnie fabuła i właściwie nie mam jej nic do zarzucenia, choć na dość wczesnym, za wczesnym jak na kryminał, etapie można było wytypować sprawcę. Mimo to lektura sprawiła mi przyjemność.

Styl pisania Agnieszki Jeż bardzo mi odpowiada. I tym razem wciągnęła mnie fabuła i właściwie nie mam jej nic do zarzucenia, choć na dość wczesnym, za wczesnym jak na kryminał, etapie można było wytypować sprawcę. Mimo to lektura sprawiła mi przyjemność.